Dag 26 – naar Amance - 26 km

Waar we gisteren nog volop door de velden liepen, komt vandaag de Aube vaak op onze weg. Ze meandert door weiden en bossen en we steken de Aube een paar keer over deze etappe.

De Aube voedt hier het Lac d’Amance; de Marne voedt het Lac du Der. Het zijn beide grote kunstmatige meren die in de jaren 60 zijn aangelegd om het waterpeil van de Seine te kunnen beheersen. Het Lac du Der is een van de grootste kunstmatige meren ter wereld, en vandaag is het een toeristische trekpleister voor zwemmers, surfers en zeilers.

Boodschappen doen

Vanavond slapen we nog eens in een echte gite de pélérinage. Dat betekent een heel eenvoudig huisje van de gemeente, met een keuken, een douche en enkele bedden. Maar geen avondeten en geen ontbijt. Dat moeten we dus onderweg kopen. Onderweg, dat is na ongeveer 7 km in Brienne le Chateau. We komen recht uit het bos het centrum binnen, en moeten dan een kilometer weer terug het centrum uitlopen om een Intermarche te vinden. Daar is gelukkig alles. Maar we doen er wel een uur over om er naar toe te stappen, de hele winkel te verkennen en weer terug te wandelen.

Streng op ons gewicht

Met zo’n kopje hoor ik jullie al gniffelen en beamen dat dat nog zo verkeerd niet zou zijn. Maar ik bedoel dus niet ons lichaamsgewicht. Ik bedoel het gewicht van onze rugzak. 

We dachten dat we voor de start heel erg economisch onze spullen hadden uitgezocht en aan de weegschaaltest hadden onderworpen. Enkel wat we echt nodig hadden, namen we mee in onze rugzak. Elke rugzak woog zo’n 7.700 gr weegt. We maakten er zelfs een wedstrijdje van: wie raadt het juiste gewicht? (Wie nieuwsgierig is, kan alles terugvinden in deze blog)

En toch. 7 kg 700 gr is zwaar. Zeker als daar nog eens water en picknick bijkomen. Daarom gaven we ruim 2 weken geleden al eens een T-shirt, en stuk zeep en een paar kousen mee terug. 

Maar de rugzak blijft zwaar. Daarom gaven we enkele dagen geleden nog een paar kousen, een nachtkleedje en een gezichtscrème mee terug naar huis. 

Nu is het op. Nu kunnen we echt niks meer missen.

Je begrijpt dat we in de Intermarche ook uitgebreid staan afwegen: deze St Moritz kaas van 225 gr of deze Boursin van 125gr? Het werd de Boursin. Pakje koekjes? Nope. Te zwaar. Over brood geen discussie. Ook een zak chips weegt niks, dus, hop, de rugzak in. Geen extra water. We kunnen ons flesje onderweg bijvullen. En zonnecreme factor 50? Ok, maar wel in een mini-verpakking.

Vol geladen gingen we opnieuw op stap. Jammer genoeg geen tijd om Brienne le Chateau te bezoeken, waar Napoleon zijn militaire opleiding kreeg.

Echt lunchen in een restaurant

Rond 13.45 uur kwamen we aan bij het meer van Dienville. In het Restaurant du Port vierden we onze laatste avond met Judith en Willem. Vandaag gingen we er lunchen. Omdat er vanavond in Amance niks maar dan ook niks is. Ingrid at poulet fermier en ik een salade burrata. Met een zalige frisse cola erbij.

Het boerenleven

Daarna weer op stap. De laatste 8 km naar Amance. Vandaag zagen we onderweg een gigantische graandorser, een indrukwekkende machine om raapzaad te oogsten en een paar kleinere machines die als reuzekippen het hooi verzamelen en na enkele meters stilstaan en dan een perfecte bol stro leggen. Netjes ingepakt in een netje.

De boeren met wie we een babbel doen onderweg, klagen over de droogte. Ze zijn twee weken vooruit met oogsten ten opzichte van andere jaren. En er is nog meer warmte in het vooruitzicht. Volgende week stijgt het kwik een hele week boven de 30. We gaan toch moeten beginnen oefenen om vroeger op te staan :-)

PS. Een gite communal is geen chambre d’hotes met zwembad. Een Make it Work-traject is geen ponykamp. Bedankt Alain en Krista, voor jullie steun aan Make it Work, voor jullie enorme gastvrijheid en voor alle aanmoedigingen hier op de blog.