Dag 43 - naar Jougne - 27,8 km

De paarse lijn is de onze. De blauwe is de VF volgens de federatie.

Klein probleempje, grote gevolgen, snelle oplossing 

Nog even iets over mijn speciale behandeling bij de osteopaat: om een kramp van een spier in de rug tussen de ribben te verhelpen, wordt dus niet de rug behandeld. Wel mijn middenrif. Door de rugzak is dat blijkbaar wat in elkaar gedrukt. En dat heeft dan weer een effect op van alles, waaronder mijn ribbenkast. Remedie: wat regelmatiger stoppen (doen we zelden), de rugzak uitdoen (daar zijn we meestal te lui voor), oefeningen doen om schouders en buikregio weer wat open te zetten (schouderoefeningen doen ik altijd maar geen middenrif oefeningen). Dat gaan we dus doen!

Regen!

Het was van Chalons-en-Champagne geleden dat we een drupje regen hadden. Een mens gaat dan twijfelen over zijn regenkledij die nutteloos gewicht zit in te nemen. Gisterenavond was het zover. Tijdens ons eten op een terrasje. Geertje, die aan de rand van de luifel zat, werd nat en dus moesten we onze tafel verzetten. De meeste mensen werden enthousiast. Hoewel, veel was het niet. Het onweer trok over en liet zijn regen (hopelijk geen tennisballen hagel) elders neerkletteren. Het werd een korte nacht omdat rond 1 uur én om 2 uur het onweer als nog losbarstte boven ons hoofd. Naast het raam van onze kamer liep de afvoerbuis van het dak en het kletterde er op los. De wekker liep af om 7, dat was vroeg! En te weinig nachtrust laat zich voelen in de dag. De weersvoorspelling was onweer om 9 uur maar daar zijn we mooi aan ontsnapt. Oef!

Hoog, hoger, hoogst

Vandaag stapten we tot een hoogte van 1.222 meter. In totaal gingen we 761 meter omhoog maar ook weer 634 omlaag. We zagen onze eerste skipiste, onze eerste skimateriaal verhuurder, de waarschuwingen voor ‘chuttes de neige’, voor sneeuwkettingen tussen november en april. Enfin, we zitten in de bergen. Ongelooflijk toch, zomaar te voet!

Het was een prachtige etappe. Deze morgen zagen we de heuvels die we door moesten het nat van de regen weer uitademen. Slierten nevels, een dreigende lucht en toch zonnestralen. Wat het oog kan zien, is niet te vatten in een foto. Maar we proberen. De eerste heuvel leverde ons het prachtig zicht op het kasteel van Pontarlier op. 

Geluk met een ongeluk

Na onze lunch, een broodje van bij een bakker in Fourges, net op tijd voor de sluitingstijd, was er vooral veel verwarring in de signalisatie. Zoals al eerder vandaag en gisteren. We dachten dat de GR een ommetje wilde maken langs een kapel hoog op de heuvel boven Fourges. Onze app zei iets anders, maar de wegen zullen wel weer samenkomen, was onze redenering. We beklimmen dus de heuvel en zien daar dat de GR een andere kant opgaat. Vervelend, maar teruggaan, zeker na zo ’n klim, dat doen we niet. Uit principe. Misschien is dat een dom principe. Het duurde een tijdje voor we wisten wat er aan de hand was, dankzij onze Guru Maps, waar je veel trails in kan terugvinden. We zaten op de GR 5 die het Juragebergte doorkruist. Dat staat nergens vermeld op de wegwijzers. We hebben er serieus op gevloekt want het werd daardoor een te lange etappe in combinatie me de hoogtemeters. Minstens 4 à 5 dure kilometers om. Voor sommigen kan het dan even te veel worden.

Op, kapot, dood en een oog uit.

En dan komt er hulp uit onverwachte hoek:

Maar… het was wel prachtig. Onze geplande weg had veel asfalt. Wij hadden veel weiden. Geen Alpenweiden maar Juraweiden, dat is het juiste woord. 

Heel moe maar content kwamen we aan in Jougne, daar vielen we bijna van onze klot en gelukkig heeft de vrouw van het bescheiden hotel onze was in haar wasmachine gestoken, zodat we dat tenminste al niet meer moesten doen. Want zwaar dat dat is, een handwasje en alles uitwringen, na een zware etappe!

Het is een korte blog want we zijn gewoon te moe!

Ps: Omwegen. Ook zij horen erbij. En sommige omwegen roepen verzet op, zorgen voor instant pijntjes en zware benen. En krampen. Maar als je bereid bent dat alles los te laten en jij kijkt om je heen, naar wat er werkelijk op je pad komt, dan is de omweg gewoon de weg te gaan en kan je allen maar dankbaar zijn.

Pps: Doelgerichtheid daarentegen moet je beteugelen. Als je alleen maar recht op je doel afgaat, dan ontgaat je het meest wezenlijke. Ook in het gewone leven.

Ppps: Martin, je bent een stapper, een pelgrim, willen of niet. Bedankt voor je steun! En stap ze!!!

Pppps: Onze laatste avond in Frankrijk! En we zitten aan 992 km. Morgen twee kapen: Zwitserland en de 1.000 km! 

Ppppps: We hebben problemen met onze mobiele data (bloggen doet het verbruik stijgen en Proximus is niet akkoord.) Maandag zal dat probleem wellicht opgelost geraken maar misschien lukt het morgen dus niet. Geen blog wil dan niet zeggen dat we ‘abgesturst’ zijn of zo. Alleen maar gedeconnecteerd. Ook geen andere berichten, zelfs geen sms…