Dag 47 - rustdag bij Caroline en Robin
Deze rustdag bij Caroline en Robin kan onmogelijk omschreven worden als een gewone rustdag. Het was meer een wellness- of verwendag. Met een ontbijt buiten op het terras en daarna een massage op diezelfde ontbijttafel.
De sportcoach van Robin gaf ons een full treathment en advies voor de volgende dagen.
Daarna was er lummeltijd, zalig! Die is er anders bijna nooit (niet te geloven hoeveel er te doen is na een dag stappen: uzelf wassen, de kleren wassen, slaapplekken regelen, eten en drinken fiksen, bloggen, het parcours bestuderen, slapen). Na de lunch nam Caroline me mee naar een sportzaak om nieuwe stokken te kopen. Ik had mijn oude trouwe stokken een krak gegeven in de poging om een containerdeksel omhoog te doen. Slecht moment, zo vlak voor de bergen.
Terwijl de jongens zich met hun speelgoed bezig hielden, zo ongeveer de hele middag, hadden wij tijd voor spelletjes.
En jawel, na een hele dag wachten, verscheen hij in al zijn glorie, de Mont Blanc. Vanop het terras zie je het Lac Léman en als de wolken niet langer spelbrekers zijn, staat hij daar te schitteren en kleurt lichtroze bij het ondergaan de zon. Alweer niet te vatten in een foto.
Deze verwendag sloten we af met opnieuw gezellig eten samen. Robin had een super lekkere curry gemaakt. Heerlijk!
Ps: Wanneer een rustdag een vriendendag wordt is het feest.
Pps: Bedankt, Matthieu Polfliet, voor je hartverwarmende steun!
Ppps: Ook aan slecht nieuws valt niet te ontsnappen… Deze namiddag is Gerd Umans, een nichtje van ons mama overleden. Ze was de jongste en nu moeten Els en Maria verder zonder haar. Dat is keihard.
Pppps: Nogmaals bedankt Caroline en Robin voor deze dag die wel een week leek!
Reacties
Jullie stralen dames! Blijf jullie goed verzorgen hé want het zijn toch altijd pittige wandelingen.
Dikke zoen
Ps. Gisteren mijn mailbox uitgekuist op zoek jullie dagelijkse blogpost. Ik werd een beetje ongerust maar oef deze ochtend had ik recht op 2 😉❤️
Zijn jullie nog steeds op shedule? Of vooruit op planning. Ik vraag het me af op dag 47.
En zo'n onweerstaanbare drang naar een citroentaartje, ik herken dat al te goed. Alleen heb ik dat dan nooit fysiek verdiend zoals jullie.
Keep on walking boots!
groetjes, (M&J)
Deelneming voor het verlies. Sterkte voor alle geliefden.