Dag 49 - naar Aigle - 21 km

Dat we uit eten zouden gaan met Alexis, dat stond in de sterren geschreven. Dat we eerst uitgebreid zouden aperitieven in zijn wijnwinkel, dat ook. Dat we na middernacht nog een limoncello zouden drinken, dat was er misschien wel over. Maar wat wil je, Alexis is een wijnmaker. Hij is geboren en getogen in een wijnbouwersfamilie uit de Aosta vallei. Hij heeft ‘de neus’ en werd gevraagd om om een coöperatie van wijnboeren ‘la Cave de Vevey et Montreux’, uit het slop te halen. Na 4 jaar wint hij de ene prijs na de andere. Wijn maken is zijn leven. Zijn droom: zijn éigen hectaren (dus niet die van zijn familie) om minstens 15.000 flessen per jaar te kunnen maken. Hij neemt er zijn tijd voor. 

Deze morgen werden we in zijn appartement wakker met een … loomheid en een verward hoofd. Het was gelukkige geen echte kater, daarvoor was de wijn veel te goed. Alexis was al lang op en aan het werk. We staken de straat weer over om in zijn winkel twee koffies te drinken. Tegen dat we klaar waren om te vertrekken, kwam hij eraan. Hij nam onze rugzakken over, die zou hij wel even naar Aigle brengen. Hoera, weer een dag zonder rugzak. Dat kwam héél goed uit voor de dikke knie van Geertje. Hij liep met ons de stad uit. En kreeg aldus ook weer goesting om een camino te lopen. De microbe steekt snel weer de kop op. 

We liepen langs de rand van het water en wat was dat mooi! Van Montreux, stad van artiesten, van Jazz en film, van bloemen en brandende casino’s (daar komt het nummer ‘smoke on the water’ van Deep Peuple van) tot aan het kasteel van Chillon. 

Van ver is het niet zo bijzonder maar als je ooit eens de moeite neemt om de afrit te nemen en het van dichtbij te bekijken, dan zie je dat het prachtig is! Het ligt zo goed als aan het einde van het Lac Léman. 

Daarna liepen we de vallei in. Zo ongeveer een van de lelijkste stukken van de weg. Het contrast kon niet groter zijn. Zeker in het begin van de vallei. Daar wordt alles wat opeen gepropt, de snelweg, de nationale baan, de trein, de verbrandingsoven, de elektriciteitspylonen, de actieve  steengroeven,.. en een lawaai niet te doen. Gelukkig werd het beter, naarmate we de vallei verder inliepen. Maar toen begon het te regenen. De donkere wolken pakten samen boven de Franse bergen, rechts van ons. Er stak een stevige wind op, dan weet je hoe laat het is. Gelukkig hadden we onze regenkledij (die toch niet zo totaal waterdicht is als we gehoopt hadden) bij.

Een korte etappe van 21 km, die hebben we op onze duizendste gemak afgelegd, met een koffie in de tennisclub van Montreux, met een cola in de schietclub van Villeneuf en een korte pauze in een bushokje. Want wat doet een pelgrim als het begint te regenen? Een schuilplaats zoeken. Om te wachten tot het over gaat maar meestal begint het harder te regenen en dan is het geduld op en roept de weg ons weer, waardoor we natuurlijk evengoed niet hadden kunnen schuilen. Keer op keer loopt het zo. Maar we mogen niet klagen, we hebben tot nu toe meestal heel goed weer gehad. Bij aankomst in Aigle zijn we een warme choco gaan drinken want we waren te vroeg voor onze acceuil familiale. Die vriendelijke mensen waren pas thuis om 16.00 uur. Ondertussen zijn we proper en wel en is Marion een ratatouille aan het maken. Het begint hier al heerlijk te ruiken. 

Ps: Duimen maar voor de knie van Geertje! Ze liep gisterenmorgen en het begin van deze dag zonder brees maar dat was waarschijnlijk niet het beste idee, want rond 11.00 uur zag ze plotseling dat ze een serieuze zwelling had. Bellen dan maar naar de loodlijn van dokter Jan, die zo ongelooflijk vriendelijk is om ons met raad en daad bij te staan. Een vochtophoping, het ziet er erger uit dan het is. Het zal wel goed komen.

Pps: We zijn onze lieve vriend Alexis zo dankbaar. Gewoon voor wie hij is. Voor zijn intense aandacht en zijn liefheid. We gunnen hem een stabiele relatie en kinderen! We zien hem terug in Aosta. Dan zal hij ons meenemen naar zijn familiewijngaarden. 

Ppps: Make it Work, de vzw waarvoor we geld inzamelen tijdens deze staptocht, begeleidt jongvolwassenen die in ernstige moeilijkheden terechtkwamen en na hun vrijlating een plek moeten vinden op de arbeidsmarkt. Dat is een heel grote uitdaging en vraagt een specifieke aanpak. Zoveel mensen en organisaties zien hoe belangrijk dat is en steunen de organisatie. Bedankt daarvoor, vandaag speciaal LDB, onze verzekeringsmakelaar. Jullie verzekeren de toekomst van onze jongeren!