Dag 51 - naar Martigny - 19 km

Zondagen zijn altijd hetzelfde: een beetje lui, gemakkelijk en niet te vermoeiend. Ook vandaag was het zondag. Hoewel we wel flink zijn bezig geweest, waren we ook wel lui. Nu eigenlijk. Het is 17.00 en liggen wat te liggen. 

Gisterenavond sliepen we dus in de abdij van Saint-Maurice. Na een douche liepen we ‘de stad’ in. Die bestaat uit 3 straten in het oude centrum en daarnaast nog wat andere straten met grote winkels. Het stadje ligt geprangd tussen de rotsen. De vallei vernauwt zich daar tot een echt strategisch punt. Niet te verwonderen dat het oudste klooster van de wereld precies daar ligt. Want Saint-Maurice werd gesticht in 519. Die uitleg kregen we deze morgen van Jean-Pierre, een jongeman uit Togo die sinds 4 jaar als religieuze in het klooster woont. En ja, dat was een grote aanpassing, vertelde hij deze morgen bij het ontbijt. Hij woonde in Togo vlak aan zee. Nu in de bergen, met heel andere gewoonten. Hij leek me een intelligente man, hij was supervriendelijk en verantwoordelijk voor de gasten. Dat waren wij want verder was er niemand. Misschien heeft hij nog niet alle Zwitserse gewoonten overgenomen, want op het afgesproken uur van het ontbijt, was er niemand te bekennen. We moesten bellen en een andere jonge monnik kwam ons verzekeren dat hij eraan kwam. Tien minuten later zagen we hem in een chique zondags habijt met twee thermossen door de kloostergang sjezen. 

Hij ging gezellig bij ons aan tafel koffie drinken en toen ging de bel. Hij bleef rustig zitten, nam nog een kopje koffie en na weer zoveel minuten sprong hij op want er was gebeld. Tijd om af te rekenen was er niet meer. En weg was hij. Het was een schat. Hij vertelde het onwaarschijnlijke verhaal van de stichting van het klooster: keizer Maximilianus (250-310) vorderde het Thebaans legioen op om opstanden in Gallië te onderdrukken. Eens de Egyptenaren onder leiding van Mauritius ter plaatsen waren, werd hen bevolen offers te brengen aan de Romeinse goden en de Christenen te vermoorden. Het legioen was echter onderweg begeesterd geraakt door Christus en had zich laten bekeren. Omdat ze moeilijk zichzelf konden afslachten, weigerden ze. De repercussie was decimering maar toen ook dat niet hielp, werd het hele legioen gemarteld en vermoord, met als laatste Mauritius, de aanvoerder. Zijn naam komt van ‘Moor’, wat zwart betekent. Leuk verhaal dus, voor een pikzwarte Jean-Pierre, om te vertellen en zijn aanwezigheid extra betekenis te geven. Later werd een deel van het klooster gefinancierd door koning Sigismund van Bourgondië, uit schuldgevoel omdat hij zijn eigen zonen vermoord had omdat die hem naar troon staken. Een van bloed doordrenkt verhaal, en dat bij onze aardbeienconfituur. 

De etappe was gemakkelijk en kort. Om twee uur waren we al in Martigny. Dat gaf ons de tijd om de planning voor na Aosta te maken. Adressen zoeken, bellen, mailen, we waren er een hele middag mee bezig. 

Wat we zagen onderweg was bijzonder: de grote, piramidevormige berg die je van aan het Lac Léman in de verte ziet, daar zijn we nu voorbij. 

Hij heet Tête du Portail. Zo toepasselijk. Als een echte buitensmijter staat die berg daar het dal naar Sion te bewaken. En we zagen opeen ook een ferm besneeuwde top. Het is de Mont Fort van Verbier, denken we maar dat blijft een gok. Het hooggebergte komt nu wel heel dichtbij. 

Ps: De knie en de schouder doen het goed vandaag. Dus waarom morgen ook niet!

Pps: straks gaan we kaasfondue eten en daar drinken we dan een Fendant bij. ’T Is zondag voor iets, he!

Ppps:  Omdat het zondag is, bedanken we vandaag een aantal van onze lieve medeparochianen uit Meise: Martine Vande Poele, Paul Vandevelde, Frans Stoffelen, André en Marcella, voor hun enthousiaste betrokkenheid. De anderen van St Martinus komen een andere keer aan bod.