De Weg | Blog voettocht naar Rome

Net als we denken dat we het nu wel gehad hebben met die Covid, dat het stilaan achter ons ligt, heeft die mij te pakken. Wat begon als een onschuldige verkoudheid ontaardde in een energierovende uitputtingsslag. In plaats van wandelingetjes van 25 km te doen, slef ik nu van de zetel naar de keuken en terug, buiten adem van die grote inspanning. Het artikel van Geertje in gedachte, waar ze het over ‘hybris’ had, leg ik me neer bij de toestand en aanvaard mijn voorlopige lot van energieloze luiaard. En kijk wat naar tv. 

  Naar Rome stappen? Dat is al lang een droom van Ingrid en mij. Het leek ooit ondenkbaar en onhaalbaar. En zelfs wat overmoedig. Maar dat was te voet naar Compostella stappen ook. En toch zijn we ondertussen al een paar keer te voet in Santiago aangekomen, vanuit Bordeaux, Arles, Porto en Oviedo. Dus waarom niet? Rome, we komen eraan! Eeuwenoude pelgrimsweg De Via Francigena naar Rome is een eeuwenoude pelgrimsweg naar Rome. Hij wordt soms ook Via Romea genoemd of Iter Francorum of gewoon ‘de weg naar Rome’.  Wij gaan verslag uitbrengen over onze voettocht. En we zijn zeker niet de eersten die dat doen. De eerste die echt in detail de route documenteerde is de Engelse aartsbisschop Siegeric in het jaar 990. Hij trok vanuit Canterbury naar Rome en op zijn terugtocht nam hij de moeite om in detail de route en alle diverse etappes te beschrijven. Vandaag wordt de Via Francigena erkend als Europees cultureel erfgoed. De pelgrimsweg werd niet alleen gebruikt door pelgrims die naar het zuid

Onze weekends gaan tegenwoordig naar de voorbereiding van onze langste tocht tot nu toe. Op 2 april gingen we naar een infosessies van 'De vrienden van de Via Francigena'. We kwamen thuis met een lidmaatschap, een credential of stempelboekje, een gids voor de weg in Italië en een badge. Ondertussen belandde de onbetaalbare adressenlijst van slaapplekken langs de hele weg in onze mailbox.  We kregen ook al verschillende slaapplaatsen aangeboden van vrienden en vrienden van vrienden. Zo zijn onze eerste overnachtingen alvast geregeld. Pure luxe! Wat moet een mens nog meer hebben?  Jawel, goed getrainde benen en voeten. Daarom gaan we langs bij onze fysisch geneesheer, onze redder in nood, om goede raad en trainingsschema’s. En neen, dat is geen luxe. Toen we 7 jaar geleden onze laatste echt lange tocht deden, waren we ook 7 jaar jonger. Een korte opsomming van wat we ondertussen aan kwalen verzamelden: een frozen shoulder, een armbreuk, een afgerukt enkelligament, …  Echt stevig