Alle wegen leiden naar Rome. Wij nemen de Via Francigena
Eeuwenoude pelgrimsweg
De Via Francigena naar Rome is een eeuwenoude pelgrimsweg naar Rome. Hij wordt soms ook Via Romea genoemd of Iter Francorum of gewoon ‘de weg naar Rome’.
Wij gaan verslag uitbrengen over onze voettocht. En we zijn zeker niet de eersten die dat doen. De eerste die echt in detail de route documenteerde is de Engelse aartsbisschop Siegeric in het jaar 990. Hij trok vanuit Canterbury naar Rome en op zijn terugtocht nam hij de moeite om in detail de route en alle diverse etappes te beschrijven. Vandaag wordt de Via Francigena erkend als Europees cultureel erfgoed.
De pelgrimsweg werd niet alleen gebruikt door pelgrims die naar het zuiden trokken op bedevaart naar de graven van Petrus en Paulus, maar ook door kunstenaars als Rubens bijvoorbeeld die de wonderen van de Italiaanse renaissance wilde bestuderen. Ook in de andere richting werd de weg stevig belopen door handelaars en kooplui op weg naar de rijke havensteden in Frankrijk en Vlaanderen.
Die menselijke en vaak amusante mix van belangen en motivaties, zie je ook vandaag op pelgrimswegen. Enerzijds het verlangen naar onthechting, stilte, vrijheid en diepgang. Anderzijds ook de hypes, handel en hyperactief toerisme. Zeker op de camino Frances, ook wel eens de 'autostrade voor pelgrims' genoemd.
2.500 km doorheen 4 landen
De Via Francigena is sowieso minder populair. Vincent, voorzitter van de vrienden van de Via Francigena, vertelde ons dat hij tot het meer van Geneve geen enkele andere pelgrim had ontmoet.
De Via Francigena vertrekt in het Engelse Canterbury, maar dat gaan wij niet doen. Wij starten in Meise, lopen langs een GR (Grote Routepaden die dwars door Europa lopen) naar Hoegaarden, waar we aansluiten op Via Monastica. De Via Monastica leidt ons naar Reims en pas daar sluiten we aan op de Via Francigena.
De Via Francigena loopt daarna door Frankrijk via de Champagne, naar de uitlopers van de Jura en richting de Alpen. Aan het meer van Geneve klimt de weg naar de beroemde Saint Bernardpas op de grens met Italië. Na Aosta dalen we naar de Piemonte en volgen we de loop van de Po naar het zuiden. Dan volgt het mooie Toscane en tenslotte eindigt de weg in het vruchtbare Lazio en de eeuwige stad Rome.
De hele route in één app
Enkele maanden geleden hebben we de hele route, etappe per etappe, gedownloaded in de app Guru Maps. Het was een opwindende ervaring. Elke etappe die verscheen in de app maakte onze droom concreet en tastbaar. Die opwinding en uitdaging voel ik nog steeds, telkens ik de app open. De route toont zich in mijn app als een ogenschijnlijk kort en recht Noord-Zuid traject. Maar als je inzoemt: een kronkelig en hobbelig parcours doorheen 4 landen, langs en over rivieren als de Maas en de Po, over de Alpen en de Apennijnen, langs de Middellandse zee, ... 2.500 kilometers lang!
Hubris?
Ooit waren we als jonge archeologen in spe op studiereis in Trier en Aken. Ik herinner me dat we op een avond in de stad wandelden en voor de etalage van een televisiewinkel bleven staan om de lancering van een ruimteraket te volgen. De commentaar van de prof die ons vergezelde was kort en bondig: "Hubris", mompelde hij. Hoogmoed.Niet heel veel later, in 1986 bij een volgende lancering, ontplofte de Challenger.. Die gebeurtenis heb ik even moeten googelen. Maar niet de commentaar "Hubris". Die zit in mijn geheugen. En al meer dan eens spookt het door mijn hoofd: is het niet heel overmoedig om een voettocht van 100 dagen te ondernemen?
Maar ach, wie niet waagt, blijft thuis. De weg roept en de droom wordt elke dag tastbaarder.
Nog 49 dagen en we vertrekken.
Rome, we komen eraan, hubris of niet!
Geertje, Meise, 22 april 2022
Reacties