Dag 36 - naar Frasne-le-Château - 31,5 km

Wat een verwendag! Heel de dag door zijn we gesoigneerd en verwend door onze familie. Katelijne en Ann zorgen er om te beginnen al voor dat we een dag konden stappen zonder rugzak. En geloof me, dat maakt een gigantisch verschil!

Au bon vivant

De naam van deze chambres d’hôte is niet slecht gekozen. Hélène en Christophe zijn attente en grappige mensen die zorgden voor een heel leuk verblijf in Dampierre sur Salon. Christophe verbleef enkele jaren geleden gedurende een half jaar in Vietnam, verlamd en opgegeven door de dokters in Frankrijk. Maar in Vietnam hebben ze hem elke dag 3 uur intensief behandeld. En hij loopt terug! Uit wederkerigheid heeft hij en handel opgezet met import van lokale producten uit Vietnam. 

Helene maakte als avondeten een slaatje, lasagne en vanille flan. Ze toonde zich niet alleen als een meester-bechamelmaakster, maar ook als een echte comédienne. Ze kwam tijdens het eten met het volgende verhaal: ‘Heeft de lasagne gesmaakt? Ik hoop het want ik heb er het laatste restje Maurice in verwerkt. Maurice was een leuke pelgrim uit Nederland. Maar ja, als je de rekening niet betaalt, tja, dan neemt Christophe je mee naar de cabane achter in de tuin..’ Nu Maurice verwerkt was, waren ze op zoek naar een nieuwe pelgrim om te laten verdwijnen in de cabane. Haar ogen gingen taxerend van de een naar de ander… We hebben heerlijk gelachen. Raymond, die onze tafel deelde was medeplichtig want hij verblijft al ettelijke weken in deze uitstekende plek (zijn vrouw verblijft in een revalidatiecentrum hier in Dampierre) maar hij was net zo goed akkoord om eens een week vegetarisch te eten :-). 

En raad eens waar we deze ochtend de afscheidsfoto namen? Voor de cabane natuurlijk!

Dagje vakantie

Hoera, hoera, hoera! We wandelen zonder rugzak vandaag. Onze zware rugzakken laten we achter in de camper en verwisselen voor een klein rugzakje met twee flesjes water, abrikozen en zonnecreme.

Heerlijk licht begonnen we aan de dag. De weg begon mooi doorheen de velden en kwam al snel uit op het jaagpad langs de Saône. Een beetje verderop sloegen we af naar het kanaal dat een bocht afsneed van de Saône met een heuse tunnel.

Na ongeveer 20 kilometer kregen we honger. En wie stond er op ons te wachten met een heerlijke lunch? Onze lieve zuskes natuurlijk, met hun camper, waaruit ze stoelen, en tafeltje, water en een heerlijke couscoussalde toverden.

Hoe teveel asfalt gecompenseerd wordt

Het deel in de namiddag was veel minder mooi. De hele tijd langs de asfalt. Het voordeel van asfalt is dat er geen gruis in heb schoenen valt, maar het nadeel is dat het heet wordt en hard is.  Maar niet getreurd, er wachtte ons immers alweer een leuk weerzien. Na 31,5  km stonden ze ons alweer op te wachten, deze keer met een badje koud water waar we onze voetjes konden insteken en een complete aperitief. 

Bovendien brachten ze ons dan tot aan de voordeur van onze nieuwe slaapplek bij Marie. Gelukkig want dat was nog eens meer dan 3 km extra want Frasne le Chateau ligt zover van de weg af. Die hadden we er niet meer bij kunnen nemen…. 

De rest is voor morgen want we zijn redelijk ‘op’, na die 95 km op 3 dagen. 

Ps: H. Uit Meise, bedankt voor je betrokkenheid. Eens pelgrim, altijd pelgrim!