Dag 40 – naar Foucherans – 26 km

Na een leuke avond op een terrasje op een pleintje met een muziekkiosk en met lekker eten, kropen we vroeg het bed in. De wekker stond op 06.30 uur. Echt goed hadden we niet geslapen. Dat is wat ongerustheid doet. Ongerust over de Jura die ons wacht in combinatie met onze fysieke kwalen. Al weet je dat ongerustheid niet helpt, integendeel. Ach, vertrouwen en angst werken als communicerende vaten. Om als mens alleen maar vertrouwen te hebben en nooit bang te zijn, dat is niet realistisch of menselijk. 

Korte ontmoeting

Om 7.30 waren we op pad. Het was beduidend minder warm, zo ’n graad of 24. En licht bewolkt. Ideaal stapweer, perfect om de berg op te klauteren die Besançon in de meander van de Doubs al snel in de diepte doet verdwijnen. Het was een klim van ongeveer 450 meter. Bovenop de berg zaten we op dezelfde hoogte als de citadel en zagen we een zestal herten, rustig grazend langs ons pad. Ongerust waren zij niet. Pas toen we echt dichtbij kwamen gingen ze op de loop. 

Verderop passeerden we de Chapelle des Buis, een charmant kapelletje in het bos met een magnifiek uitzicht op Besancon. Daarna was het een lang traject door het bos en door de marais, waar we enkel wat mountainbikers kruisten. 

In een kramp geschoten

De etappe van vandaag viel eigenlijk goed mee. Tot Mamirolles waar Ingrid geveld werd door een hevige kramp van een spier in haar rug. Daar sukkelt ze al een paar dagen mee. Ze moest even languit gaan liggen op een bank, terwijl ik ondertussen gauw naar een winkeltje ging om een en ander te kopen want in Foucherans is er helemaal niets, rien de knots, nougabollen. Ik keerde terug met perziken, een courgette, een blikje Sprite, cola en orangina. Dat wordt ons avondmaal, samen met aiki noodles, die we al in Besançon kochten. Judith en Willem hadden ons dat aangeraden: rap klaar en weegt niets! We gaan er wel geen sterren mee scoren vrees ik.

De perziken waren nog niet op of we hoorden stevig gerommel in de verte. De wolken begonnen samen te pakken en het geluid loog er niet om: onweer op komst! Nog snel een brufen, rugzak weer aan en wegwezen om de regen voor te blijven. Dat is gelukt! Dankzij een stapje rapper en dankzij de Brufen (gezegend zij Brufen, gezegend boven alle medicamenten, en gezegend zijn effect op het lichaam van een pelgrim, Amen).

De wonderbaarlijke vermenigvuldiging

We zijn gelogeerd in de gite van de gemeente. Een oud huisje van 1675, met nog een authentieke oude bakoven en een haardplaats waarboven de hammen en worsten werden gedroogd. We werden er ontvangen en rondgeleid door de oud-burgemeester van Foucherans, die nu samen met een ploegje vrijwilligers de ontvangst doet van de pelgrims en de gite onderhoudt. Een fijne, joviale man, die spontaan aanbood om enkele abrikozen en eieren te komen brengen, toen hij hoorde van ons Aiki Noodles-menu, en er meteen lachend aan toevoegde dat hij niet zou blijven voor het eten.

Maar hij heeft ongelijk, want hij was het huisje nog niet uit, of we kregen twee grote stukken taart aangeboden van de buren. Zelfgemaakte abrikozentaart met abrikozen uit Vallis in Zwitserland. 

De wonderbaarlijke Aiki noodles vermenigvuldiging is dit! Aankomen met noodles en uiteindelijk eieren met courgette en abrikozentaart voorgeschoteld krijgen. 

Het is een mooi en proper huisje en er staat zelfs bier en frisdrank klaar in de frigo. 

We hebben het rijk voor ons alleen. Normaal zou er nog een koppel pelgrims komen, maar ze belden af.

Ondertussen zijn we gedoucht, is de was gedaan en de blog geschreven. We kunnen beginnen aan de gastronomie. Verdiend, na onze eerste klimdag!

PS. Lieve Judith en Willem, deze Aiki noodle-dag dragen we op aan jullie. Bedankt voor alle weg- en weer brengen van spullen voor en na jullie vakantie in Frankrijk, bedankt voor de fijne dagen samen op de via francigena, en bedankt voor jullie bijdrage aan Make it Work.