Dag 101 - naar Sutri - 25 km

Hoe zalig is het om ‘van thuis uit’ te vertrekken. Samen met Willem en Judith aan tafel in hun vakantiehuis, en vandaag eens niet in een bar. 

We stonden om 7 uur op, namen samen ons ontbijt en vertrokken naar Vetralla. Om 9 uur startten we onze 101^e dag op de Via Francigena, 4 dagen voor Rome.

We zijn in Etruskenland. Bolsena, Tarquinia, Cerveteri en Sutri werden bewoond door de Etrusken, het volk dat hier in Latium en omstreken de Romeinen voorafging. Vandaag kwamen we sporen van de Etrusken én van de Romeinen tegen onderweg. En dat we Rome naderen, merk je aan de parasolbomen, typisch Romeins. 

We liepen kilometers in uitgestrekte landerijen met hazelnotenbomen. Landarbeiders waren volop in de weer om de hazelnoten te oogsten. Met blazers werden de noten vanonder de bomen naar het middenpad geblazen. Dan reed dan een traktor voorbij met een machine die de hazelnoten herkent, opraapt en sorteert.  De Via Francigena leidt je dwars doorheen deze hazelnootboomgaarden. 

Van de ene boomgaard naar de andere, en plots zagen we tussen de bomen een hoge toren staan. En nog een. Het waren de ‘Torens van Orlando’ en zagen eruit als colombiers, duiventillen. 

Maar het waren allesbehalve duiventillen, het waren Romeinse grafmonumenten. Romeinen hadden de gewoonte om hun doden te eren door een grafmonument langs belangrijke straten te bouwen. Hoe groter het grafmonument, hoe belangrijker de dode was tijdens zijn leven. Hier lagen dus best wel belangrijke burgers begraven. 

Een beetje uitleg over de naam zoals vermeld op het bord bij de site: ‘De verwijzing naar Orlando is te danken aan de populaire interpretatie van historische feiten en aan de verspreiding van de "Chansons de geste" langs de grote pelgrimsroutes. Volgens een legende werd de Paladin Orlando, kleinzoon van Karel de Grote, geboren in de buurt van Sutri terwijl zijn moeder Berta op weg was naar Rome om de paus te zien. De oude consulaire weg Cassia, later Francigena genoemd, was eigenlijk bereisd door de koning van de Franken toen hij op kerstavond van de 19e eeuw naar Rome ging om door paus Leo III tot keizer van het Heilige Roomse Rijk te worden gekroond.’

We liepen Capranica binnen en daar scheiden onze wegen, na eerst een bar met cola gescoord te hebben. Geertje zou daar, na 16 km de bus nemen om de knie te sparen. Er zijn immers nog drie dagen te gaan. Capranica is weer een klein maar interessant stadje. Petrarca schreef hier drie sonnetten. Geertje stapte de bus op, ik koos de VF, die me door Capranica leidde, en weer omlaag, het dal in. 

Huizen, uitgehouwen in de tufsteen

Lang duurde dat niet, dat dalen. Al snel volgde er weer een steile klim via een pad dat me diep het bos in leidde. De volgende twee uur volgde ik een riviertje. Het deed me denken aan het pad langs La Loue, eeuwen geleden, doen we nog in Frankrijk waren. 

Lieflijk maar vochtig met de nodige dazen en muggen als ongewenste neveneffecten. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel muggenspray gebruikt. Terwijl ik daar langs dat riviertje liep kreeg ik telefoon van Gerda. Ze vroeg of ze mijn rugzak zou ophalen. ??? Dat begreep ik eerst niet zo goed. Ze waren in Viterbo op weg naar Rome en zou dus zo goed als langs de weg rijden. Een auto in het bos, dat was niet mogelijk, maar een afspraak in Sutri, een belangrijke Etruskenstad, op een terrasje, dat wel natuurlijk. En zo eindigde onze dag: op een terrasje met Gerda en Herman.

Onze VF begon met overnachtingen bij familie en vrienden en vrienden van vrienden. Onze VF eindigt met familie en vrienden. Zo blijft alles in evenwicht. Zo is het goed. Familie en vrienden hebben ons een zachte uitgeleide gedaan, ze doen nu weer een zachte ingeleide. 

Ps: Een dikke Merci vandaag voor Kathleen van Sweefelt, Veerle Cuypers, Elke Bernaerts. Voor jullie steun.

Pps: Onze jonge mensen bij MiW hebben meestal geen zachte uit- of ingeleiden. Al zeker niet naar de arbeidsmarkt. Ze staan er alleen voor. 

Pppps: Wij zijn zo dankbaar voor alle berichten van steun die wij ontvangen. En beseffen daardoor heel goed wat steun kan betekenen, zeker als alles tegenzit.