Dag 89 - naar San Giminiano - 14 km
Een rustdag zou ik het niet noemen. Slechts 14 km maar met serieuze hoogteverschillen: 375 meter omhoog, 380 omlaag. Dat is toch wel stevig.
Maar eerst even terug naar gisterenavond. Bij aankomst zat er een Nederlands koppel te wachten op de gastheer. Die kwam er al snel aan en liet ons onze kamer met opties zien. Na onze was en blog gingen we uit eten in de osteria die de jonge gastheer, Enrique, ons aanraadde. Dat was gewoon achter de hoek. Daar zat het voor de helft vol met pelgrims die we die dag ontmoet hadden: de Nederlanders, die hun eerste dag gestapt hadden, de Noren die we op het terrasje bij aankomst ontmoetten, Ilka, de Duitse vrouw en .. de Australiërs. Ze hadden het dus gehaald. Met een lift, bleek later. In elk geval hadden we een goede avond met heel lekker eten waar we een glas rode wijn bij bestelden. Op hun kaart viel er niets te kiezen. Rood of wit en basta. Dat hebben we ons niet beklaagd. Het was rode wijn van Gambassi en die was werkelijk bijzonder goed. Voor geen geld. Raar.
Zicht uit onze B&B
Deze morgen zat het hele gezelschap gezellig buiten aan tafeltjes te ontbijten. Wij waren de laatste, want, zo was de redenering, het is een heel korte etappe dus kunnen we eens uitslapen. We hadden een relax en goed ontbijt en een gezellige babbel met onze vriendelijke gastheer. Een plekje om aan te raden, schitterend gelegen met zicht op San Giminiano. Magnifiek!
En dan de weg. De VF op zijn best. Met schitterende uitzichten. Het landschap verrast na elke bocht. We hebben daar enorm van genoten.
Maar we waren ook alweer blij om aan te komen. De steile klim op het einde valt immers altijd tegen. En de stadjes liggen altijd boven op de heuvel, uiteraard.
We kwamen ook de Australiërs weer tegen. Nog steeds in dezelfde mood: hij optimistisch met de 30 kg in zijn trolly, zij iets minder met haar rugzak van 14 km.
Bij aankomst gingen we eerst lekker eten. Zalig! En dan inchecken in de Ostello. We delen een kamer met Milena, de jonge Italiaanse (die zo snel loopt), Cinzia, een Italiaans die gestart is in Sarzana en Walter, de Italiaanse Costaricaan (die zoveel praat) die we ontmoetten in San Miniato. En nu gaan we allemaal samen wijn drinken. Daar is iedereen aan toe, heeft iedereen veel goesting voor. Straks worden onze voeten gewassen, een traditie van deze Ostello die donativo is en door vrijwilligers gerund wordt. We eten ook samen. Dat is op zichzelf een ervaring. Maar eerst de wijn!
Ps: een dikke merci, Kathleen Van Gucht en An Bourke voor jullie steun!
Reacties
Lieve meiden, geniet van je mooie omgeving en fijne ontmoetingen. Het gezelschap van zoveel gelijkgestemden, moet een diep gevoel van verbondenheid opwekken.
Mooie rechte lijn naar Rome!
xxx
(J&M)
Nog even en jullie doel is daar. Ik kijk er mee naar uit! Niki B x
Ik lees ook dat de ochtendstond tinten blauw in de mond heeft. Zolang het maar geen tinten grijs zijn zeker?
Hopelijk heeft Ignatius van Loyola zijn werk gedaan met Geertje haar knie. Ik zal daar ook eens moeten passeren, ik heb het nodig.
Die andere pelgrims zijn maar flauwerikken he. Van Siena naar Rome, pffft. Dat ze dat durven zeggen tegen jullie. Die mens met zijn 30 kg bagage daar heb ik wel respect voor. Hij moet heel couragieus zijn om zoveel bazaar mee te sleuren. Hebben jullie al eens gevraagd wat daar allemaal in zit? Dat zou ik nu toch graag weten. Misschien heeft die wel een Cararablokske mee als souvenir.
Bon, wijn of geen wijn, knie of geen knie, we verwachten jullie op 22 september in Rome! Dan zorgen wij wel voor de wijn, bubbels.
(Wie zei ook al weer dat jullie te veel dronken?😜😜😜)
We tellen af voor ons terras hé Geert!..
G&H
De voetwassing is wel geweldig zeg, jullie zijn in de Bijbel belandt zeker? Of hebben jullie Christus-allures?
Die dronk trouwens ook wijn hé, niet teveel luisteren naar die nuchtere Gerda ;-). Elke dag een glas (of meer) wijn, keeps de dokter away (of zoiets). Zeker niet laten staan in een heerlijke wijnstreek als Toscane.
Fantastisch dat jullie samen weer op tempo zijn. Volhouden!
Groetjes,
Vero