Dag 95 - naar Radicofane - 34 km

Dat hebben we er samen goed van af gebracht! De schrik van de hele VF, we did it!!! De statistiek van de dag:

·      34 km

·      54.342 stappen

·      247 minuten intensieve training

·      2.980 calorieën

·      10 uur en 38 minuten

·      Totale stijging: 975 meter

·      Total daling: 632 meter

·      Vochtverlies: 5 liter

We stonden zoals gezegd heel vroeg op om voor dag en dauw op pad te kunnen zijn. Het was nog donker toen de wekker afliep en we zagen de zon opkomen. 

Wanneer je vanuit San Quirico d’ Orcia vertrekt, gaat het onmiddellijk bergop over dezelfde strade bianche, witte kiezelstraten. Die witte kiezel is eigenlijk heel prettig om op te wandelen (behalve als er auto’s aan hoge snelheid voorbij sjezen en een gigantische stofwolk produceren). Het landschap werd wijdser en grootser. 

En toen kwamen we in ons eerste en enige dorpje: Bagno Vignoni, een oeroud kuuroord. De Romeinen bouwden rond de warmwaterbronnen een heel bassin. Spectaculair om te zien: in het midden spuwt de bron nog steeds zijn warme water. 

Het water spuwt er overal zijn warme water, ook gewoon langs de kant van de weg. Volgens Geertje was het een stuk warmer dan 30 graden. 

Verder zijn er een aantal heel chique spa’s, annex restaurants en .. een bar, hoera! We dronken er een cappu, gingen naar toilet en hup, op weg, richting Castiglione d’ Orcia. Dat kleine stadje gingen we niet in, de weg bleef er een heel stuk onder en het was een te grote klim om extra te doen deze dag. We liepen er in een grote bocht rondom heen en zagen dan in de verte het meest gefotografeerde huis van Italië. 

Voor ons wat te ver om een chique foto van te kunnen maken, maar we hebben het wel kunnen bewonderen. Prachtig! Zo ongelooflijk schitterend gelegen! 

Daarna volgde het ene panorama na het andere. Je moet geen goede fotograaf zijn om schitterende foto’s te maken. Het landschap doet het hem helemaal. 

Op het laatste waterpunt, vulden we onze flessen goed (samen drie liter), aten we ons tweede ontbijt en hup, voorwaarts! We letten er op niet te veel tijd te verliezen want de weg was vandaag echt wel lang. En het ging. Het ging goed. Geertje haar knie had duidelijk kunnen profiteren van die kortere etappes en hield het uit. Tot een kilometer of twintig. Toen begon ze pijn te krijgen. We stopten, deden wat oefeningen en gingen weer voort. Het ging. 

Het landschap veranderde, werd minder lieflijk, met erosiegeulen in de akkers. Vulkanische woestheid. 

In deze etappe zit het venijn in de staart. Radicofani ligt op een hoogte van 800 meter. Dat is niet zo veel maar na 26 km met vele hoogtemeters begint de klim van nog eens 400 meter. 

Een stuk langs de straat, wat nooit aangenaam is, daarna nog een steil stuk langs een echte benenbreker. Er leek geen eind aan te komen. Je ziet Radicofani al van heel ver liggen. Zeker van een afstand van 20 kilometer. En je ziet het dichter bij schuiven. Maar het blijft hoog. Zelfs 3 kilometer voor aankomst leek het onbereikbaar hoog. Psychologisch maakt dat het zwaar. Maar… we zijn er geraakt!

Waar heeft een pelgrim behoefte aan, na zo’n tocht? Natuurlijk! Een cola en een biertje. En chips om de eerste razende honger te stillen. Het uitnodigende terras stond op ons te wachten. We zaten er nog maar goed en wel, toen Franky en Mieke ons vervoegden. Zij kwamen in twee dagen hierheen gereden - tja, zo snel kan het dus ook - en stappen een aantal dagen met ons mee. 

Nu gaan we samen eten, dus ik stop er mee.

Ps: bedankt, familie De Neve - Hoywege voor jullie steun! Zo hartverwarmend!

Pps: Een gelukkige verjaardag voor Bart, Remco en Silvio! 

Ppps: Het was hard, vandaag. We hebben op onze tanden gebeten. En dat waarvan je denkt dat het niet haalbaar is, lukt dan toch. Dankzij de steun van velen.

Pppps: Er waren handen die onze rugzakken omhoog duwden, er waren handen die onze rugzakken omhoog trokken. Er waren duwen in de rug en supporters langs de kant van de weg. Er was veel hulp van hierboven. Het was teamwork. Bedankt allemaal voor de aanmoedigingen!

Ppppps: Een mens alleen kan ook nooit de Vuelta winnen. Maar die mens moet er wel voor gaan. 

Pppppps: Voor de aardrijkskundigen een paar kaartjes van de weg. Nog 9 etappes te gaan.