Dag 97 - naar Bolsena - 24 km

Weeral een dag tot een goed eind gebracht 

Het is al vaker gebeurd dat we iets van ons gerief vergaten. En al wat we bij hebben, hebben we nodig. Niets kunnen we missen. Altijd was er een oplossing. Altijd spurtten mensen ons ter hulp. Zoals met mijn pet, mijn handdoek en wat nog allemaal. Deze keer is het ons superlichte, kleine klaviertje waarmee we onze blog schrijven. Ik wou er net aan beginnen en zoek het ding, in mijn rugzak, in Geertje haar rugzak, niente, niets,… Een telefoontje naar ons verblijf in Aquapendente bevestigde meteen ons vermoeden. Daar lag het nog. Ook nu zijn er weer reddende engelen die ons probleem zullen oplossen: ons Judith en Willem die overmorgen hun huisje in Montefiascone betrekken en waar wij welkom zijn, zullen op weg even stoppen in Aquapendente en het oppikken. Voila. Wij worden omgeven door engelen. Echt waar. Maar vandaag en morgen zullen we dus wat prutsen op onze gsm…

Gisterenavond gingen we uit eten, na een heftige dag, vooral voor Mieke en Franky, die voor hun eerste dag een heel lange etappe hadden. Mieke heeft bovendien een paar dikke bleinen. Die hebben we deze morgen nog eens extra verzorgd. Maar iets over het eten: manman, was dat lekker! Franky had een stoofpotje konijn en wij, de drie meisjes hadden een melanzane alla parmigiano zoals we die nog nooit gegeten hadden. Tip voor wie ooit in de buurt komt: Il Borgo, gerund door 5 vrouwen, 5 vriendinnen. We wachten nu geduldig tot ze een keten beginnen en in het Brusselse of Antwerpse een filiaal opendoen. Of misschien moeten we bij hen in de leer gaan en zelf een vriendinneneethuis starten. 

Iedereen sliep als een roosje (of toch een klein beetje) zodat we fris en monter aan de dag konden beginnen. De ene al frisser dan de andere… We gingen eerst naar een bar, uiteraard, voor een degelijke Italiaans ontbijt. 

Ondertussen zijn we er al aan gewend, aan die zoete toestanden s’ ochtends. De weg was heel gemakkelijk: kort (of normaal, 24 km, dat vinden we tegenwoordig kort) en vlak (of normaal, 362 m omhoog, 358 m omlaag, dat vinden we tegenwoordig vlak). We waren dan ook al om 16.00 uur in Bolsena, terwijl we als luie pelgrims pas om 09.30 op pad waren. Hehe! Tot de middag was de weg niet bijzonder mooi. Redelijk saaie landbouwwegen zonder veel variatie. En het weer was ook niet bijzonder. ’s Nachts waren we wakker gedonderd en gebliksemd… 

In San Lorenzo Nuovo vonden we wat we nodig hadden: een bar met lekkere dingen zoals broodjes met salami en ei, een rare combinatie maar wel lekker, en een gelato als dessert. 

We zaten daar gezellig op het marktplein zonder enig vermoeden dat het Lago di Bolsena letterlijk achter de hoek lag. We liepen de straat uit en daar lag het meer voor ons, ongegeneerd uitgestrekt, mooi te wezen. 

De resterende kilometers in de namiddag waren heel veel mooier. Door de nabijheid van het meer maar ook door de lieflijke bosweg, op en af en kronkelend rond de watertjes richting het meer. De wind evolueerde van lichte naar stevige bries en werd zelfs stormachtig. We waren er niet rouwig om want daardoor bleef het droog. 

We slapen vandaag bij de zusters van de Santa Sacramenta. Een typisch kloosterverblijf: zo karig mogelijk en 20 bedden in een grote ruimte, precies één ziekenzaal. Maar ook dat heeft zijn charme (voor heel af en toe). Cécile is hier ook en verder nog 3 andere pelgrims. 

We zijn proper gewassen, onze kleren hangen te drogen, de blog is geschreven, dus kunnen we gaan eten. Tot morgen!

Ps: Het was niet voor iedereen gemakkelijk vandaag. Geertje is de rekening van Radicofane van eergisteren nog aan het afbetalen, Mieke betaalt de volle pot voor gisteren. Met mezelf ging het goed en Franky lijkt ook geen problemen te hebben.

Pps: Op het thuisfront was het de voorbije dagen ook niet voor iedereen gemakkelijk. In tegendeel. Hilde en Walter, jullie zijn nooit ver weg uit onze gedachten. We zijn gauw bij jullie. Het is niet lang meer.

Ppps: Nog 7 dagen stappen. 1 week. Dat is niets in vergelijking met het afgelegde traject. Voor ons is dat moeilijk te bevatten. Alsof ons leven nu alleen maar stappen is en we dat voor de rest van ons leven gaan blijven doen. Geen idee wat we daarna gaan doen. 

Pppps: Overmorgen Judith en Willem!!! Joepie!!!

Ppppps: Bedankt Nico Guttierez, Evelien Venckeleer en Philomena Meeuwissen, voor jullie steun aan Make it Work. Onze jongeren hebben die steun nodig want ook zij hebben regelmatig moeilijke dagen.