Dag 64 - naar Santhia - 19 km

Bye bye bergen, welkom platte land! Gisteren zaten we nog in de heuvels, vandaag liggen die ook al weer achter ons. We waanden ons weer in Vlaanderen en verwachtten achter de bocht de Dijle.

Maar laat ons eerst nog eens terugkeren naar gisterenavond. Terwijl ik met de blog bezig was, waren de zusjes naar buiten, gegaan om te kijken naar de ezels. Ze maakten ondertussen een praatje met de zoon en den bompa en door dat gepraat zag de ezelfamilie zijn kans schoon om te ontsnappen. 

Kan dat nu kwaad, zo boven op een heuvel, denk je misschien. Toch wel, omdat het groene gras beneden is, ver beneden, en ze er straten voor moeten oversteken. Alle hens aan dek! Ons eten kon wel even wachten. Maar nu ook weer niet te lang, vond Simona, want tussen het ezelvangen in, kwam ze ons de lekkerste hapjes brengen. 

Hier is de tafel nog leeg maar 5 min later was ze te klein..

Allemaal streekproducten, hesp, worst, kaas, tomaten uit de tuin,… en dat met een mousserende witte wijn. Helaas niet van hun domein want die was integraal uitverkocht. Eigenlijk hadden we daarmee al gegeten. Niets daarvan, natuurlijk. Er volgende een pasta carbonara (ik weet het, Veertje….) Zijn we in Italië of niet! En daarbij kregen we rode wijn, wel uit hun domein. De eerste oogst ooit. Deze wijn hadden ze helemaal zelf gemaakt, zonder oenoloog. Ze hebben wel er wel een ingeschakeld om hun eerste brouwsel te laten beoordelen en adviezen voor volgend jaar te krijgen. Ik denk dat we dan nog eens moeten teruggaan want die wijn was nu al top. En dat zonder kennis die normaal van generatie op generatie wordt doorgegeven. Simona is dan ook geen gewone vrouw. Ze runt samen met haar vader en broer en zus het familiebedrijf, gespecialiseerd in onderdelen voor textielmachines. En dan nog een specialisatie binnen een specialisatie want ze werken wereldwijd. Een van de verklaringen waarom ze zo goed Engels spreekt. Daarnaast heeft ze zich verdiept in wijn maken, door te lezen, video’s te zien. Selfmade oenoloog, dus. De zoon houdt zich bezig met het veldwerk. En daarnaast doet ze haar B&B met hart en ziel. 

Het is een vrouw met vele talenten en ze zet ze allemaal tegelijkertijd in. Ze heeft ons verwend met een uitstekende kamer, lekker eten, vriendelijke gastvrijheid en autoritjes want deze morgen bracht ze de zusjes naar het station van Santhia en ons daarna naar Viverone. Het was een mooie avond, met wat nostalgie, nu de zusjes vertrekken en met plezierige muzieknummertjes van Ely en Rikkert ‘ik ben een hele flinke meid’, Jasperina de Jongh ‘de wandelclub’, etc. En toen was het afgelopen met vier.

Terug met ons twee op pad. Het was fijn, al die compagnie en het is ook fijn om om op onszelf terug te vallen. Dat is helemaal anders. Veel stiller, we praten weinig en maken bewust ons hoofd en hart leeg om wat zich aandient in het hier en nu op ons te laten inwerken. De stilte van het land, nu de autostrade ver weg is, de pastelkleuren van de bergen aan het einde van de vlakte, het geluk van een fris drankje onderweg. De eenvoudige dingen. 

En daar verscheen het allereerste rijstveld. Met zijn voeten in het water en dus groen, wat verder minder water en dus minder groen. Hopelijk is de oogst nog treffelijk. We kwamen een man tegen die bezig was met de bestrijding van Japans ongedierte. De man vertelde allerlei rampzalige berichten over de klimaatswijzigingen en dat het watertekort niet te overzien was en dat we de hele landbouw moesten heruitvinden omdat er geen water genoeg was voor én akkerbouw én veeteelt. Die zorgwekkende berichten zijn als een rode draad verweven in onze weg. Als je quasi permanent door landbouwgebieden loopt, zie en hoor je de problemen uit eerste hand. …

Geertje in een nieuwe outfit: ze ruilde van kleren met Katrin, die waren nog niet zo versleten.

Onderweg kregen we een zeer verrassend bericht van de zusjes die op de trein zaten. Ze werden aangesproken door een jonge vrouw, in het Vlaams. Het was Jasmine, de dochter van Véro. Ze hoorde Katrin en Jo praten, wist van twee vriendinnen van haar moeder die naar Rome stappen en heeft de link gelegd.

Bestaat er toeval? Wij denken van niet. 

In Santhia werden we ontvangen door een echte pelgrimsvrijwilliger. Supervriendelijk. Hij bracht ons naar een klein appartementje waar we alleen verblijven deze avond. Heerlijk, die privacy!

Een mooie zondag gewenst! Eet gerust een pistoleke of twee!

Ps: Stevig stappend kan je vertragen. 

Pps: Traag ervaar je meer. 

Pps: Vertraging wensen we iedereen toe. Maar vandaag vooral jou, Frank Liesse. En alle goeds. Jouw steun is hartverwarmend! Bedankt!

Pppps: Er zijn duizenden connecties tussen mensen. Alleen zijn die meestal niet helder, duidelijk, zichtbaar. Heldere connecties vragen aandacht. Die was er vandaag. Yasmine zorgde voor de connectie. Zo voelden wij ons vandaag sterk verbonden met Véro. Bedankt, Véro, voor de aanmoediging, zowel voor ons als voor Make it Work!