Dag 75 – naar Medesano - 24 km

Notities van gisteren, door Ingrid

Een aperitiefje drinken in Italië is meer dan alleen maar iets drinken. Je krijgt er een heleboel hapjes bij. Niet zomaar een chipske. We zaten gezellig op een terrasje in de hoofdstraat van de stad en daar passeerde de pelgrim, Allessandro. Hij schoof aan en bestelde ook een drankje. Hij spreekt een beetje Frans maar vooral Italiaans. Met die mengeling lukte het wel om een conversatie te voeren. Hij woont in het centrum van Bologna, waar hij een boekhandel heeft, gespecialiseerd in oude boeken. Bologna is niet meer van de Bolognesen maar van de studenten en de toeristen, zegt hij. Maar het is en blijft een mooie stad. De mooiste stad om in te wonen, aldus Allessandro. Daar zullen we dus ook nog eens naar toe moeten. Daarna begon hij over de weg en dat hij bang is voor de bergen omdat hij geen conditie heeft en bovendien een paar dikke bleinen. Het resultaat van dat laatste was dat we hem meenamen naar ons hotel en de zetels aan de receptie gebruikten als eerste hulp voor pelgrims. Wij hebben goed gerief bij en ja, de gemankeerde verpleegster in mij kwam weer boven. Ik heb zijn bleinen verzorgd, hopelijk doen zijn voeten het morgen wat beter.

De kathedraal was niet meer open maar we kregen de kans om ze prachtig verlicht te zien. We stonden er allebei paf van. Wat een prachtige Romaanse kerk! Met een schitterende absis en een portaal, waarbij twee leeuwen de zuilen van het hoofdportaal dragen. Morgenvroeg gaan we er nog eens opnieuw naar toe om de binnenkant te bezien. ‘Vaut le détour’, zou de guide Michelin zeggen.

Na al die hapjes hadden we geen honger meer. Dus aten we .. een gelato. Ik heb nog nooit zoveel ijsjes gegeten op zo ‘n korte tijd. Nog even geld afhalen en dan zit de dag erop en kruipen we in ons bed.

Verslag van vandaag, door Geert

Deze dag is een godsgeschenk! Eindelijk weer bomen, eindelijk weer schaduw, eindelijk weer heuvels en uitzichten.Wat hebben we daarvan genoten! Al meteen bij het uitlopen van Fidenza genoten we van een lange laan met bomen aan beide kanten. We liepen er tussen de wandelaars, snelstappers en joggers.

De weg liep snel de heuvels in. Wat was het heerlijk om eindelijk weer de wind te voelen zodra we een beetje hoogte namen en om afwisselend de zon en de koelte van de schaduw te voelen. Je kunt niet geloven hoe zalig wandelen is na 8 dagen kilometers vreten in de saaie vlakte, gegijzeld door een genadeloze zon. 

Je hoort het, ik ben weer helemaal verzoend met de Via Francigena. Maar ik heb hem ook vervloekt de voorbije dagen.

Onze weg werd nog opgefleurd door een mooi kerkje in Siccomonte waar we onze eerste pauze van de dag namen en door de hartelijke ontvangst in de bar van Costamezzana. We aten er onze picknick en trakteerden onszelf daarna op een cake en cappucino.

En hop, en route! En die route in de namiddag was nog mooier dan de voormiddag. We stapten 24 km vandaag, maar voelden ons nog redelijk ok bij aankomst. We slapen vanavond in de Ostello Don Bosco van Medesano. Een vriendelijke ospitaliero van Pakistaanse afkomst verwelkomde ons en zette ons meteen aan het werk. Vreemd fenomeen hier in Italië: op sommige plekken volstaat het om gewoon je voornaam door te geven en te betalen, maar in de katholieke ostello’s moet je altijd een hele paperasserij invullen, tot en met je nummer en vervaldata van je ID-kaart en je geboortedatum en geboorteplaats.

En weet je wie er kwam aankloppen terwijl we nog volop bezig waren met de papieren? Onze vriend Allessandro! Hij strompelde binnen, had twee verschillende schoenen aan elke voet, zuchtte dat hij nog meer bleinen had gekregen dan gisteren.”Morgen keer ik terug naar Bologna, ik zie het niet meer zitten”, zuchtte hij. Alessandro loopt zonder een wandel-app, was de weg kwijtgespeeld en heeft een halve dag op de hete asfalt van de provinciale baan gelopen. Arme voeten van hem!

Ik denk dat we hem vanavond wat moeten aanmoedigen. Terwijl ik hier zit te bloggen, is Ingrid alvast een wandel-app aan het installeren op zijn gsm en de officiële app van de Via Francigena. Als hij nog eens verdwaalt weet hij morgen op zijn minst hoe hij ‘back on track’ geraakt. Want alle wegen mogen dan naar  Rome leiden, maar de ene weg is toch al wat mooier dan de andere…

PS. En nu ga ik douchen en daarna zoeken we een restaurantje. De Via Francigena is geen ponykamp, maar na een lekkere maaltijd en een goed glas wijn ziet het leven van een pelgrim er altijd weer wat roziger uit. 

PPS. Bedankt aan alle lieve mensen die met hun steun het leven van onze Make-it-Workers wat rooskleuriger maken. Vandaag bedanken we speciaal onze collega Kristel Smet, Yvo, Caroline en Thibault voor hun steun en de fijne aanmoedigingsberichtjes onderweg.