Dag 80 – naar Aulla – 18 km

We sliepen deze ochtend lang uit en vertrokken pas om 9.45 uur. Het was geleden van onze tweede dag bij Gerda en Herman dat we zo laat de baan op waren. Dat kwam omdat we een slechte nacht hadden. Maar ook omdat we maar een korte etappe voor de boeg hadden en de wekker niet hebben gezet. 

In de gids stond de etappe omschreven als makkelijk en plat. Dat plat was niet helemaal Vlaams plat want we stegen toch 330 meter en daalden er 410. Op zich valt dat best mee, maar na de drie zware klim-en daaldagen over de Cisa, protesteerde mijn knie. Het werd dus een strompeldagje op Ibuprofen en ik was blij met het beperkt aantal kilometers.

De weg liep vooral door het bos. Het nadeel is dat je dan weining uitzicht hebt op je omgeving, maar het voordeel is de lommer die een bos biedt, en die is heel welkom.

Het hoogtepunt van de dag was de Middeleeuwse Borgo Virgoletto. De hoogte van de muren overvalt je als je uit het bos wandelt en plots het stadje voor je ziet. 

Het is gebouwd in de 13^e eeuw, met aan de ene kant van het dorp het kasteel Malaspina. Geen slecht gekozen naam, want ik zou het ook aan mijn rug krijgen van al die trappen omhoog naar het kasteel. Het kasteel is nu omgebouwd tot een aantal appartementen. De hoofdstraat - en eigenlijk enige straat die het dorp rijk is leidt tot een mooie ingangspoort aan des andere kant van het dorp, waar de pelgrims Virgoletto weer uitliepen. De huizen zijn gebouwd tegen de steile hellingen, zijn ongeveer 5 verdiepingen hoog en hebben een prachtig uitzicht. Zelfs de onderste kelderverdiepingen waar vroeger de stallingen waren hebben nog een ‘room with a view’. Vandaar dat Virgoletta vroeger al lachend het dorp met ezels aan de ramen werd genoemd.

Na het dorp troffen we enkele mannen aan het fonteintje. Ze vulden er flessen met bronwater en zeiden dat we dat ook moesten doen, want “het water van Virgoletta is het beste van de streek”. Het valt ons trouwens op dat er in vele dorpen geen waterleiding is. Mensen gaan hier vaak drinkwater halen aan dit soort fonteintjes.

Na Virgoletta was het nog enkele uren doorbijten tot Aulla. Aulla diende zich niet erg charmant aan, met een hoofdstraat omringd door winkels en moderne appartementen, maar gaf dan toch uit op een gezelliger centrum met een kerk, bars en restaurantjes. Aulla is minder oud en minder mooi dan andere stadjes in deze regio, vooral omdat het historische centrum zwaar gebombardeerd werd tijdens de oorlog en helemaal heropgebouwd moest worden.

Tijdens onze vorige camino naar Compostela stuurde Paul ons elke dag een spreuk door. Een ervan luidde: ‘Naast elke kerk gebouwd voor God, bouwt de duivel een café.’ 

Wij zijn blij met de kerk. Dit keer is het de abdijkerk Abazzio di San Capraiso, waar de relieken liggen van de heilige Capracio, die afkomstig is uit de Provence, maar wiens lichamelijke resten rond 890 nC door een zeker Adalberto van Toscane meegenomen werden vanuit de Provence naar hier om ze te beschermen tegen piraten en rovers. In de vroegere kapittelzaal van het klooster werden we heel vriendelijk ontvangen door een priester en twee ospitalieri. Ze schoten ons meteen te hulp met onze rugzakken, boden ons een zitplaats aan en kwamen meteen aandraven met twee flesjes water uit de frigo. Ze wisten dat we uit België kwamen en dat we ‘all the way’ naar Rome stappen. Ik heb eigenlijk geen idee hoe ze dat wisten. Misschien heeft Ingrid het verteld bij de reservatie? In ieder geval, ze waren zeer geïnteresseerd, attent en gastvrij. We voelen ons hier thuis. En we zijn helemaal op ons gemak, want de enigen hier in de hostel

PS: We zijn blij met de kerk, maar ook blij met de cafés. Na de was en de plas en het publiceren van de blog, zullen we ons eens een gezellige bar uitkiezen. We gaan het wel niet te laat maken. Want morgenvroeg moeten we hier ten laatste om 8 uur het hostel uit zijn. Er wacht ons een etappe van 20 km klim- en daalwerk naar Sarzana. En vanuit Sarzana zullen we eindelijk de zee zien en kijken we uit op La Spezia en de beroemde Cinque Terre. We kijken er naar uit!

PPS: Veer & Joris zijn niet alleen heel goeie vrienden. Ze hebben ook hun schouders gezet onder de promotie van onze sponsortocht en motiveerden hun vrienden Margot Creyne, de familie Wijns-Devries en de familie Gouwkens-Hanquet om mee Make it Work te steunen. Dank je lieve vrienden van lieve vrienden!