Dag 1: naar Perk. 25,6 km
Uw reporter: Ingrid
Voor uw reporter was het een heel korte nacht. Om 05.30 was de picknick al gemaakt. Net een kind dat op schoolreis gaat en van opwinding niet slaapt.
Om 07.30 uur kregen we een Whatsappje van Caroline, onze geweldige buurvrouw. De koffie stond klaar, zei ze én ze had koffiekoeken voor een man of 50. Die koffiekoeken waren allemaal op want het werd een soort straatfeest met buren, vrienden, collega’s en drie jongeren uit het Make it Work project.
We waren ongeveer met 20 om tot in Grimbergen te stappen. En ja, het weer was top, sfeer geweldig en wij liepen er een beetje verdoofd bij. 17 man is mee gestapt tot in Eppegem, waaronder onze drie vedetten, onze jongeren. 17 man, 15 km.
Daarna liepen we verder met 4, wij en ons Judith en Willem, tot bij onze goeie oude vrienden, Gerda en Herman. Gerda is nu volop groentjes aan het snipperen, Herman staat met een haardroger iets te doen bij de BBQ.
Dat waren de feiten. En dan nu de ervaringen. Die zijn altijd persoonlijk. Voor mij was het ongelooflijk. Ik heb onderweg zo ’n spontane en diepe gesprekken gehad met de jongeren. Ik zal er later op terug komen. Ik moet dat wat processen. Het is zo eigen aan pelgrimeren, dat open zijn, alsof er een stroom van vertrouwen loskomt en op eigen houtje begint te bougeren, te raken. Boenk, na een paar kilometer zat ik al midden in een echte Camino. Een andere overweldigende ervaring was het lijflijk voelen van de liefde. Van al die mensen die er waren. Dat is niet zomaar iets. Dat is de essentie van wat zin geeft aan ons leven. Dat anderen laten zien, horen, schrijven, … dat ze je graag zien, dat ze je het allerbeste toewensen en je zullen missen, dat is meer dan we kunnen hopen. In het leven tout court.
Reacties