Dag 4 - Naar Hoegaarden - 25 km

Door verschillende gemeentes zoals Bierbeek - Op/Neervelp - Hoksem - Sint Katarina Hauthem - Hoegaarden. Door geen enkele dorpskern, dus geen winkel, cafe, niksniemendal, behalve door Hoksem waar er één gesloten restaurant was.

Lieveke Liesbeth zette ons deze morgen af aan de abdij van Park. Goed nieuws dus van het kniefront. Toen Geertje opstond zei ze ‘Het zal wel gaan.’. En ‘Ik probeer deze dag nog en dan zien we wel.’. Met goede moed en een gebakken eitje en zelfgebakken brood in ons gilet (dank u Lievekes) gingen we op pad. Het was 09.30 uur en schitterend weer. Waarschijnlijk een van de beste weerdagen van deze camino want het was zonnig en toch niet te warm. Met een koele bries, een beetje als zomerweer in Stockholm, waar je doorheen de warmte voelt dat de noordpool niet ver weg is. Heerlijk. 

Het was een afwisselend traject, dwars door agrarisch Brabant. De boeren hebben dit jaar heel veel graan gezaaid. Nooit zag ik zoveel graan- en korenvelden. Voorzagen ze dit voorjaar de schaarste en hebben ze daarop ingespeeld? Of is dit gewoon de graanschuur van Brabant? Het landschap deed me denken aan de Meseta’s, de uitgestrekte heuvelachtige graanvelden in de buurt van Burgos. Voor veel pelgrims een nachtmerrie, voor ons een van de meest aantrekkelijke stukken van de Camino Frances. 

Na drie uur en en half stevig doorstappen kregen we honger en werden we moe. Tijd voor een picknick. En nergens een bank of iets zitbaars te bespeuren. Toen kwamen we langs een landelijk huisje met een bank en een tafeltje. We zijn beleefd gaan aanbellen maar toen er niemand kwam opendoen, hebben we ons er gezellig geïnstalleerd. Zalige lunch (nogmaals dank aan de Lievekes). 

De etappe duurde redelijk lang. Dat lag aan ons of juister aan mij. Danielle Aurin noemde me 11 jaar geleden al ‘le diesel’. Maar ook aan de kapellekes onderweg. Op Vlaamse wegen kom je ze overal tegen, je stopten begint te prevelen. Of de kapel prevelt tegen jou. De eerste kapel, een dame met een hond, ergens tussen de abdij van Park en Sint Kamillus, sprak ons aan met de opmerking ‘Ik kwam hier al eens twee oudere dames tegen die naar Aken stapten.’. Tweemaal mis, zei ik. We zijn geen ‘oudere dames’ en we gaan niet naar aken. Prompt gaf ze ons dan maar een actueel overzicht van de immobiliën situatie van de regio, inclusief de prijzen van alle huizen die we nog zouden tegenkomen. Het tweede kapelletje waren twee mannen waarvan een ons aansprak met ‘Zijt ge uw ski’s niet vergeten?’. Het werd een gezellige babbel. Het derde Kapelleke was een koppel die ons water gaven en meteen hun huis te koop aanboden. Ze hadden een camper gekocht en gingen daarmee Europa rondreizen. Ze lieten ons de voordelen van hun huis zien en jaja, we hebben hun telefoonnummer. 

We tuimelden centrum Hoegaarden binnen langs de brouwerij. Daar pinkten Ignace en Lola ons op en belandden we in een gastvrij gezin met heerlijke BBQ en circusoptreden inclusief. Saskia had ik al eens aan de lijn gehad om af te spreken, maar verder kenden we deze lieve mensen van haar noch pluim. Altijd een beetje spannend, toch, zowel voor hen als voor ons, maar het werd een heel toffe ontmoeting..