Dag 6 - Naar Namen

Dat het een geluksdag was gisteren, jawel. Donkere wolken pakten zich samen maar losten zich ook weer op. Na een heel gezellig verjaardagsetentje keken we nog eens een keertje naar de tv, niet toevallig, want…Jasper nam deel aan de CampusCup en we wilden zien hoe hij het ervan afbracht. Winnen deed hij, en hoe! Onze held, thuis in vele markten.

We sliepen onverwacht goed in de Air B&B en toen om 08.00 uur de wekker afliep, sprongen we flux het bed uit. Niks geen gewaggel meer. We maakten een koffietje en kochten bij de beenhouwer belegde pistolets voor ontbijt en lunch en om 09.00 waren we op pad. Een korte etappe, deze keer echt. We liepen opnieuw langs de Ravel. Gisteren vond ik het maar saai, altijd rechtdoor. Vandaag trok ik me er niets van aan.

Zo ’n platte weg rechtdoor heeft ook zijn voordelen. Je kan gemakkelijker naast elkaar lopen en praten. Over hoe ver we al zijn, want op 5 dagen hebben we toch al 125 km gestapt. Op de foto hierboven zie je het traject en de vlasvelden. Over hoe fijn het was bij al onze gastgezinnen. Allemaal redenen om heel tevreden en gelukkig te zijn. Over hoe de beschermengel van Dominica zijn werk heeft gedaan (dank u Dominica) met Geertje haar knie en hoe koel het wel niet kan zijn in de schaduw van de bomen terwijl het in open veld waarschijnlijk verschroeiend heet is. We kwamen niets tegen en toen het rond 13.00 uur echt wel tijd was voor een pauze, riepen we luid ‘Waar staat er hier een bank?’. En voila, achter de bocht stond een bank, in de schaduw van bomen.

Zo gaat het op de weg. Wat je nodig hebt, staat opeens voor je neus. Zoals de Hiking winkel op de weg naar Phililppe en Veronique. Die had ik nodig omdat ik twee blauwe nagels heb en dunnere kousen nodig heb. Voila, de speciaalzaak speciaal voor ons daar neergeplant. Daar moet je op vertrouwen: al wat je nodig hebt, komt jouw kant uit. Zo is het altijd. Ook in het gewone leven. Maar we lopen er soms gewoon voorbij, zo opgeslorpt door onze gedachten.

En plots - de Ravel volgend - waren we in d’Ardennen en liepen we tussen de rotsen.

Om 14.00 uur liepen we de stad in. Wat ons opviel, was hoeveel lawaai mensen maken met al hun machines, auto’s, vrachtwagens, .. wat een contrast met de stilte van de voorbije dagen. Maar er stonden Santiago ligstoelen om dat te compenseren.

Al de terrasjes in de studentenbuurt liepen we voorbij, de terrasjes aan het gezellige Operaplein lieten we links liggen want we wilden de Maas zien. En, natuurlijk, was er een schitterend terras aan de Maas.

We raakten er in gesprek met twee dames, waarvan een de ondervoorzitter van het parlement van de Duitstalige gemeenschap is, de andere haar secretaresse. De ondervoorzitter was een vinnige vrouw met heel veel goesting voor alles. Misschien kan zij ons land redden!

Hup, de Maas over.

Nu liggen we na onze douche even te rusten. Want hoewel deze etappe super vlot verlopen is, voelen we onze voeten en benen en moeten we echt even horizontaal. Straks ontmoeten we ons nieuw gastgezin. Joepie!

PS deze etappe was er een voor Tanja en Michel. Bedankt voor jullie steun aan Make it Work!