Dag 8 - rustdag bij Anette en Alain in Dréhance, waar de eiken groeien

Wat een rustige dag. Zonder wekker het bed in, na een heerlijke en interessante avond bij Anette en Alain. Ze hadden het beste uit hun drie moestuinen gehaald en hadden er een op voorhand bereid, koud kippetje bij gedaan. Met kaas en aardbeien toe.  Man, dat smaakte, na die lange, hete tocht. 

De avond was lang en zwoel en na de aftastende fase kwamen de gesprekken op gang. Breed geïnteresseerd als we alle vier zijn, werd er over van alles en nog wat gepraat, inclusief politiek en we kwamen tot de vaststelling dat de ondervoorzitster van de Duitse gemeenschap het misschien echt wel zal moeten doen. 

Het is niet moeilijk om hen, Anette en Alain, doorheen de jaren van hun leeftijd voor te stellen als ferme twintigers die als backpackers de wijde wereld introkken en Australië, Nieuw-Zeeland, Bora Bora, en zoveel meer verkenden. Die jeugdigheid is niet verdwenen. 

We sliepen tot negen uur, een on-pelgrims uur. Na een rustig ontbijt zijn we met Anette een blokje om gelopen door haar dorp. 

De school werd redelijk overbodig tot voor een aantal jaren er opnieuw jonge gezinnen kwamen wonen en er zelfs bijgebouwd moest worden. Het is een kleine maar actieve gemeenschap, waar buren betrokken zijn en anderzijds ook het onderscheid maken tussen de nieuwkomers en de echte Dréhancenois. Om een echte te zijn, moeten er vier familieleden op het kerkhof liggen. 

Na de korte wandeling, sprongen we in het zwembad! We hebben onze bikini dus niet alleen uit praktische overwegingen bij (ondergoed hebben als alle kleren in het wasmachine zitten, wat hier trouwens het geval was, dank u Anette). Daarna een lunch, steeds buiten onder de bomen in de verkoelende tuin en dan de auto in naar Dinant met onze privé gids Alain. 

Als rasechte leerkracht houdt hij ervan om zijn kennis te delen. Ondanks de hitte. Zo hebben we Dinant gezien op een volledige én andere manier dan we ooit zelf met een gidsje in de hand hadden kunnen doen. Alain weet zo ongeveer alles over alles. 

En onwaarschijnlijk, we hebben een terrasje gedaan met .. Gerda en Herman. Ze waren in de buurt om te supporteren voor de halve triatlon van Evelien. Ocharme die sporters, met dat hete weer, maar ‘mission accomplished’, she did it, onze held van de dag! 

Nu zit iedereen weer in het zwembad. Er wacht ons nog een laatste avond bij deze superfijne mensen. Ik zal me vooral de gesprekken herinneren. Omdat we zo weinig tijd hebben, springen we soms van de hak op de tak, maar dat is ok. Er zijn ook zoveel onderwerpen te bespreken. En morgenvroeg zijn we weer op pad. Het heeft enorm deugd gedaan, dank u, Anette en Alain, voor deze rustdag. Nu kunnen we er weer tegen.

Ps: deze rustdag was voor Gwennie en Jan. Jullie hebben een jong volwassene gesteund, iemand die het goed kan gebruiken, bedankt hiervoor!