Dag 9 - naar Givet - 25 km

Gevaar! 

De papa van Ingrid waarschuwde ons. Let op. Een beetje voorbij Dinant is er een echt gevaarlijke passage langs de Maas. Het pad is er heel smal, de rotswand buigt over en het is er gevaarlijk. 

Diezelfde waarschuwing hadden we ook gelezen op blogs van andere pelgrims: vermijd deze passage en wandel liever aan de overkant van de Maas langs de rijweg.

Eerlijk: we hebben getwijfeld. We zagen ons al op handen en voeten over het pad kruipen, want met een rugzak zou er geen doorkomen aan zijn. We zagen ons al met onze buik tegen de rotswand schuifelend en overhellend in de Maas donderen, met rugzak en al.

Alain en Anette deden er nog een schepje bovenop. Er zijn passages waar je door de Maas moet waden en je schoenen moet uittrekken. Loop maar liever langs de rechteroever.

Alleen: die rechteroever heeft geen jaagpad, enkel een gewone straat. En we hadden echt wel onze bekomst van achter elkaar aan stappen en opschrikken telkens een vrachtwagen voorbij dendert.

Dus we kozen de linkeroever. En wandelden vanuit Dinant richting Givet langs het jaagpad. We passeerden vele klimmers op zoek naar de beste klimwanden. En kampeerders met tenten, kampvuren en BBQ’s. En toen we kasteel Freyr en de beruchte passage naderden, zagen we inderdaad plots het pad versmallen tot een wegeltje langs de rotswand van enkele stenen breed. We stapten er langs, draaiden ons om en namen alvast en foto. Ik eentje van Ingrid met Chateau Freyr op de achtergrond, en Ingrid eentje van mij, waarvoor ik me speciaal even omdraaide op het smalle pad. Ok, nu gaat het komen, dachten we, en we stapten verder. Ingrid vroeg me aarzelend na enkele meters: Zijn we er voorbij? Neen, zei ik, dat kan niet. En we wandelden voort. En de stenen ondergrond werd een aarden weggetje en de rotswand werd een bos. Dus ja! We waren er voorbij, zonder dat we er erg in hadden.

We hebben echt wel gelachen met onszelf. Over hoe onnodig het vaak is om mee te gaan in de schrik van anderen.

Onverwachte ontmoeting 

Het begon te regenen, tegen de afspraken met de weervoorspellers in dus stopten we om onze regenjassen uit onze rugzak te halen. In de verte kwam er een flukse loper aan. ‘Dag Isabelle’, zei Ingrid. ‘He, dag Ingrid’ zei Isabelle. Daar stonden we in een wei ergens tussen Dinant en Givet, tussen de koeien. Het was meer dan 10 jaar geleden dat zij elkaar gezien hadden. Goede herinneringen aan de goede, oude Plus tijd, dat is duidelijk!

Het tweede land bereikt

We staken de grens over vandaag. Onverwacht ligt Givet niet in België, maar in Frankrijk. Kijk maar eens op de kaart. Frankrijk heeft in 1699  in de tijd van Lodewijk XIV een hapje genomen uit de kaart en Givet ingelijfd omwille van zijn strategische ligging aan de Maas.

Givet behoort tot de Franse Ardennen en het is het enige deel van Frankrijk waar men Waals spreekt.

Le Palais Imperial & de zwarte ooievaar

Het was een fijne etappe naar Givet. Niet te lang, niet te warm, niet te saai. We beginnen ook stilletjesaan wat te stretchen. Onze voeten begonnen te protesteren vanaf 16 km; nu vanaf vanaf 19 à 20 km.

Aangekomen in Café du Musee, wachtten we op onze buurman, ook een Alain. 

Alain en Krista wonen naast ons in Meise. Ze nodigden ons uit in hun paradijselijk vakantiehuis in Eppe-Sauvage, net over de Franse grens.

Wat een idyllisch plekje! ‘Vaut le détour’, zou de Michelin-gids zeggen. Prachtig gerestaureerd huis, net over de grens in de Parc régional de l’Avesnois. Alain trakteerde ons op Chinees van de Palais Impérial en wijn van de Duero. En als uitsmijter kregen we twee zwarte ooievaars te zien die boven het huis cirkelden. De zwarte ooievaar, zeer zeldzaam en veel schuwer dan de witte. Er moet dus een nest in de buurt zijn. Wat verder zagen we een wiel met een nest van witte ooievaars. Het gebied wordt hier dus broederlijk gedeeld tussen wit en zwart. 

We strekken onze benen uit en voelen ons gezegend.

PS. We hebben nog fijne buren, buiten Alain en Krista. Ook Dirk en Margriet hebben oog voor jongeren die meer dan één kans verdienen. Dank je voor jullie betrokkenheid, Dirk en Margriet! Deze etappe was voor jullie!