Dag 12 - naar Aubigny-les-Pothées- 22 km

Via Sévigny-la-Forrêt, Chilly, Laval-Morancy en l échelle.

Caminoavond

Eerst en vooral een kort verslagje van onze avond. Een zeer leuke avond! We kwamen aangestrompeld in Rocroi en we moesten ons aanmelden in het Office de tourisme. Daar kregen we de code van de acceuil pélerin, die we dan nog even moesten zoeken. Via de privéwoning van de vrouw van de vrijwilliger (zij hadden een schelp boven hun deur hangen, daar zijn we dan maar gaan aanbellen) zijn we er geraakt. Een echt typisch pelgrimsoord. De dag ervoor sliepen we voor de eerste keer in onze slaapzak, hier gebruikten we voor het eerst onze eigen handdoek en deelden we voor het eerst ons optrekje met anderen. Er was nog een andere pelgrim, een priester van 79 jaar, Jef, die niet echt een duidelijk plan heeft. Later kwam er nog een pelgrim bij, daarmee zouden we pas vandaag kennismaken.

Bernard, de vrijwilliger kwam later want hij organiseerde ook het fête de la musique. Daar maakte hij dan meteen reclame voor. Heerlijk, dachten wij, waar een feest is, is er eten en drinken! Zo gezegd, zo gedaan. We strompelden naar de feestzaal, in de ‘rempards’ van Rocroi. De moeite, die omwalling in de vorm van een ster. We kwamen terecht in een in-line-dancing feest, waar een glas wijn € 1 en een glas champagne (échte) € 3 kost. 

Het was nog vroeg maar de ambiance zat er al in. Iedereen gaf ons twee dikke kussen, alsof we al heel ons leven in Rocroi woonden. En babbelen, babbelen, .. enfin, we moesten maken dat we wegkwamen want we vielen bijna om van de honger (twee boterhammen met salami voor een hele dag). 

Mmm… warm eten, dat doet deugd!

In het enige restaurant van de stad dat open was, Les Rempards, aten we een escalope parmigiano. Heerlijk. 

En dan vielen we ook bijna om, van de vaak. Dat werd dus nog wat strompelen naar ons bed. 

En wat brengt de dag?

Om 7.30 uur liep de wekker af. En het wonder was weer geschied. We waren uitgerust en maakten kennis met de vierde pelgrim, John, die de dag ervoor 43 km had gelopen. We wisselenden informatie uit, gaven elkaar tips en priester Jef, die vertrok alvast. Met een mega rugzak en een dik pak, we denken een tent en een slaapmat, in zijn handen. Hij dacht dat onze stokken krukken waren …

Hij pelgrimeert omdat dat beter is dan niets te doen. 

Tous les matins, nous prenons le chemin..

We vertrokken monter en goedgeluimd en kwamen al gauw tot de ontdekking dat de route helemaal over verharde wegen zou lopen. Wel dwars door het bos en de natuur, gelukkig. Opnieuw hoorden we alleen de vogeltjes en verder niets. En nog steeds kwamen we onderweg geen kip tegen. De ‘kappellekes’ zijn ook schaars geworden. Op een 92-jarige na die ons van op zijn balkon zijn leven vertelde, een keer of drie. Dat kon, want hoe traag en moeizaam we gisteren vooruitkwamen, zo snel ging het vandaag. En zijt maar zeker dat het snel ging! Vandaag hebben we 713 km afgelegd, volgens de aanduidingen van de Via Campanienis: gisteren zagen we een aanduiding van de afstand tot Santiago: 2.543 km. Vandaag zagen we een aanduiding van de afstand naar Santiago: 1.830 km. 

Maar we zijn zeker op de juiste weg!

Mijn voet ging vanddag weer hevig in verzet. Halverwege smeet ik de zool uit mijn schoen en dat deed goed. Morgen ga ik weer zonder zool. En hopelijk komt er snel een oplossing. Het laatste stuk haalde John ons in. Hij had het wat kalm aan gedaan deze morgen, na zijn monsteretappe van gisteren. Die laatste  twee uur vlogen al pratend voorbij. Over onze levens. Al was het serieus aan het regenen. Toffe kerel, maar we zullen hem niet meer zien: hij wil in twee dagen in Reims zijn, en liep dus door. 

Aangekomen! 

Nog nooit zo vroeg. Om 15.30 uur stonden we in Aubigny-les-Porthées. Een bescheiden Ardens dorp, met een grote kerk maar .. zonder café. De gemeentelijke gîte (iets anders is er niet) is geweldig, met een keuken uitgerust voor feesten, maar… geen douche.  Het dorp is doods, eigenlijk is er helemaal niks. Maar een medewerker van de gemeente opende voor ons het lokale winkeltje. Daar hebben ze van een paar producten één stuk in de aanbieding. En ook drie tomaten. Die hebben we mee, samen met één courgette en een pakje kaas en pasta. Kaat, die ook in het winkeltje stond, een jonge pelgrim die haar eerste dag stapt en die nu bij ons in de gîte verblijft, vroeg of ze mocht samen leggen. Geertje en Kaat hebben dus samen gekookt en afgewassen, terwijl ik dit stukje schreef. Heel gezellig! 

Nu even bellen met Judith en dan vroeg gaan slapen! 

ps: Het doet er toe, jullie steun voor onze MiWers.! Op je verjaardag willen we je graag expliciet bedanken Marianne. Maar natuurlijk ook Jan en Leander van Walker & Seagull.