Dag 10 - naar Olloy-sur-Viroin - 28 km

Via Hierges, Mazée, Treignes en Vierves-Sur-Viroin.

Byebye La Meuse!

Na een nacht met 100 blikseminslagen, maar dat weet ik alleen van horen zeggen, liep om 6.45 de wekker af want we zouden ontbijten om 07.00 uur. Dat pikte maar het moest wel, aangezien we toch een klein uurtje moesten rijden om in Givet opnieuw de draad van de weg op te pikken. 

Na een ontbijt met croissants gingen we op weg, vanuit Givet richting Hierges. Over dat traject valt werkelijk niets te zeggen. We liepen langs de straat zonder voetpad waar de meeste (vrachtwagen-) chauffeurs een beetje uitweken voor ons, maar sommigen ook niet. 

En dat in de regen. Die zou aanhouden tot ongeveer 14.00 uur. We hebben dus kunnen profiteren van het feit dat we slepen met regengerief! Op een bepaald moment lieten we de Maas links van ons en liepen we het land in. Een laatste blik op de Maas, die ons sinds Namen de weg wees. Het was een goede gids, die ons een paar prachtige plekken van ons landje liet zien. 

Toen we een beetje neerslachtig werden, met het weer mee, en we naar toilet moesten, kwamen we in een mistroostig dorp, Aubrives, waar alles gesloten was. Ook al niet bevorderlijk. Maar de mairie was open er brandde licht, dus wij duwen aan de deur die gesloten was. Niets aan te doen, dan maar weer verder in de regen. En dan ging er een raampje open en verscheen er een hoofdje dat vroeg wat we kwamen doen. Pipi. Oei, dat moest ze eerst aan haar overste gaan vragen. Die verscheen ook met een hoofdje in het raam en ze knikte van ‘allez ja’. De bzzz van de deur ging en we mochten binnen. Prompt kwam het personeel met ons praten. We kregen een stempel in onze credential en een koffie. 

Een keerpunt van de dag maar ook een keerpunt in onze Camino. Omdat we er plots ‘alleen’ voor stonden en meteen omringd werden door onbekende mensen  die hun best doen om te helpen. Die gewoon vriendelijk zijn. Hoe hartverwarmend is dat!

Vanaf dan veranderde alles. Weg van de Maas en gedaan met de vlakke en rechte wegen, halleluja! Recht de bossen en de velden in. Dat is helemaal ons ding, de natuur. Ondanks de regen werden we helemaal blij. 

Hierges in de zon zal zeker veel mooier zijn, maar voor ons is het het mooiste dorp in Frankrijk, tot nu toe. Heuvel op, heuvel af. Regenjas aan, regenjas uit. Het was allemaal goed. Zoals onze benen. Goed uitgerust na de rustdag en de avond bij Alain en, niet te vergeten, de lunch met twee croissants met kaas tussen. 

De Viroinval

Toen de zon doorbrak, naderden we de vallei van de Viroin. Ik had er nog nooit van gehoord. Nu vraag ik me af waarom. Zo’n mooie streek. Ze hebben er alles: gevarieerde bossen, weiden met gevarieerde koeien, de rivier om stenen in te gooien, enfin, alles voor een geslaagd familieweekend. Einde commercial. 

Aankomen

Altijd een heerlijk moment van de dag. Onze eerste ‘accueil pélerin’ is in het Centre Européen Louis Lobbe. Ze hebben een kamer voor pelgrims. We zijn er helemaal alleen. Na onze douche en ons ploddewasje gingen we op zoek naar eten. Er was van alles in Olloy-Sur-Viroin. Maar de bakker was toe. De beenhouwer was toe. Het restaurant was toe. De pizza bezorger had een vrije dag. Gelukkig was het café open. Hier zitten we nu. En nee, in het café is er geen eten. Op chips na. Dat is al iets. De lieve vrouw van het café begreep ons probleem en verwees ons naar de broodautomaat want zij had salami in huis. Magnifiek! Avondeten, boterhammen met salami en ontbijt, boterhammen met salami. Dat is meer dan we mochten verwachten. Dank u!

Ps: Vandaag, Mattias, is het jouw verjaardag. Daarom vinden we dat het een mooi moment is om jou te bedanken voor je steun voor onze Make it Workers. Vanaf nu noem ik ze MiW’ers.